போர் ஓய்வுக் காலங்கள்

நாம் ரஜப் மாத்த்தில் இருக்கிறோம். இதற்கு ஒரு சிறப்பு.

இது புனித மாதங்களில் ஒன்று. இது ரஜப் முழர் என்றும் ரஜப் அல் அஸம்மு என்று அழைக்கப்படுகிறது.

திருக்குர் ஆன் கூறுகிறது.

إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِي كِتَابِ اللهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ فَلَا تَظْلِمُوا فِيهِنَّ أَنْفُسَكُمْ وَقَاتِلُوا الْمُشْرِكِينَ كَافَّةً كَمَا يُقَاتِلُونَكُمْ كَافَّةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ"، 

அல்லாஹ்வின் ஏற்பாட்டின் படி மாதங்கள் 12. அதில் 4 மாதங்கள் புனித மாதங்கள்.

 அந் நான்கு மாதங்கள் எவை ?

فعَنْ أَبِي بَكْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِيِّ، قَالَ: "إنَّ الزَّمَانَ قَدْ اسْتَدَارَ كَهَيْئَتِهِ يَوْمَ خَلَقَ اللهُ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضَ، السَّنَةُ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا، مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ، ثَلاثٌ مُتَوَالِيَاتٌ: ذُو القَعْدَةِ وَذُو الحِجَّةِ وَالمُحَرَّمُ، وَرَجَبُ مُضَرَ الَّذِي بَيْنَ جُمَادَى وَشَعْبَانَ" رواه البخاري.

 ஏன் அவை புனிதமாகின. அவை அல்லாஹ்விடம் மரியாதைக்குரியவை. அவற்றில் யுத்தம் தடை செய்யப் பட்டிருக்கிறது.  

 إن هذه الأشهر سميت حرما، لزيادة حرمتها، ولتحريم القتال فيها،

 يَسْأَلُونَكَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِيهِ ۖ قُلْ قِتَالٌ فِيهِ كَبِيرٌ

காலம் படைக்கப்பட்டது முதல் இந்த நடை முறை இருந்து வருகிறது. அரபுகள் இதை கடைபிடித்தனர்.

أن العرب كانت لا تقرعُ فيه الأسنَّة، فيلقى الرجل قاتل أبيه أو أخيه فيه فلا يَهيجه تعظيما له

பெருமானார் (ஸல்) அவர்களும் இந்த நடைமூறையை அங்கீகரித்திருந்தார்கள்

  عن جابر قال: لم يكن رسول الله صلى الله عليه وسلم يغزو في الشهر الحرام إلا أن يُغْزَى، أو يَغزو حتى إذا حضر ذلك أقامَ حتىّ ينسلخ.

 பொதுவாக அரபுகள் ஹஜ்ஜு போன்ற சில பாரம்பரியங்களை சிறப்பாகவும் உறுதியாகவும் கடை பிடித்து வந்தாலும் கூட அதிலும் தங்களது சுயநலத்திற்கேற்ப சில மாற்றங்களை செய்து கொண்டனர்.

 அந்த வகையில் இந்த புனித மாதங்களின் வரிசையிலும் தேவைப்படும் போது ரஜப் அல்லது மற்ற மாத்த்தில் யுத்தம் செய்து விட்டு அந்த வருட்த்தின் புனித மாதமாக ஸபர் மாதத்தை சேர்த்துக் கொண்டனர்.

திருக்குர் அதை கண்டித்து மாற்றியது.

إِنَّمَا النَّسِيءُ زِيَادَةٌ فِي الْكُفْرِ يُضَلُّ بِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُحِلُّونَهُ عَامًا وَيُحَرِّمُونَهُ عَامًا لِيُوَاطِئُوا عِدَّةَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ فَيُحِلُّوا مَا حَرَّمَ اللَّهُ زُيِّنَ لَهُمْ سُوءُ أَعْمَالِهِمْ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ} [براءة:37]

 النسيء அதிகப்படியாக திணிப்பது.

 அது மட்டுமல்ல யுத்தம் தவிர்த்த மற்ற புனிதங்கள் பற்றி அவர்கள் எந்த கவலையும் பட வில்லை. எந்த அக்கிரமத்திற்கும் குறை வைக்க வில்லை.

 ஒரு தடவை சஹாபாக்கள் ரஜப் மாதம் என்று அறியாமல் ஒரு ஒரு சண்டையில் ஈடுபட்ட போது அதை மக்காவின் காபிர்கள் பெரிது படுத்தினார்கள். முஹம்மது புனித மாதங்களின் விதியை மீறி விட்டார் என்று குற்றம் சுமத்தின் அதை பரப்பினர்.

 அப்போது அதற்கு பதிலடியாக அல்லாஹ் கூறினான்.  

   يَسْأَلُونَكَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِيهِ ۖ قُلْ قِتَالٌ فِيهِ كَبِيرٌ ۖ وَصَدٌّ عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَكُفْرٌ بِهِ وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَإِخْرَاجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَكْبَرُ عِندَ اللَّهِ ۚ وَالْفِتْنَةُ أَكْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ ۗ

இந்த ஹதீஸில் அது விரிவாகப் பேசப்படுகிறது. இது யுத்தம் அனுமதிக்கப் பட்ட பிறகு. பத்று யுத்தத்திற்கு முந்தைய சூழ்நிலை.

 عن ابن عباس وعن مرة ، عن ابن مسعود : ( يسألونك عن الشهر الحرام قتال فيه قل قتال فيه كبير ) وذلك أن رسول الله صلى الله عليه وسلم بعث سرية ، وكانوا سبعة نفر ، عليهم عبد الله بن جحش الأسدي ، وفيهم عمار بن ياسر ، وأبو حذيفة بن عتبة بن ربيعة ، وسعد بن أبي وقاص ، وعتبة بن غزوان السلمي حليف لبني نوفل وسهيل بن بيضاء ، وعامر بن فهيرة ، وواقد بن عبد الله اليربوعي ، حليف لعمر بن الخطاب . وكتب لابن جحش كتابا ، وأمره ألا يقرأه حتى ينزل بطن ملل فلما نزل بطن ملل فتح الكتاب ، فإذا فيه : أن سر حتى تنزل بطن نخلة . فقال لأصحابه : من كان يريد الموت فليمض وليوص ، فإنني موص وماض لأمر رسول الله صلى الله عليه وسلم . فسار ، فتخلف عنه سعد بن أبي وقاص ، وعتبة ، وأضلا راحلة لهما فأتيا بحران يطلبانها ، وسار ابن جحش إلى بطن نخلة ، فإذا هو بالحكم بن كيسان ، والمغيرة بن عثمان ، وعمرو بن الحضرمي ، وعبد الله بن المغيرة . وانفلت [ ابن ] المغيرة ، [ فأسروا الحكم بن كيسان والمغيرة ] وقتل عمرو ، قتله واقد بن عبد الله . فكانت أول غنيمة غنمها أصحاب النبي صلى الله عليه وسلم

 முகீரா தப்பி ஓடினார். இருவர் கைதியாக பிடிக்கப் பட்டனர். அம்ரு பின் ஹழ்ரமீ கொல்லப்பட்டார்

فلما رجعوا إلى المدينة بالأسيرين وما أصابوا المال ، أراد أهل مكة أن يفادوا الأسيرين ، فقال النبي صلى الله عليه وسلم : " حتى ننظر ما فعل صاحبانا " فلما رجع سعد وصاحبه ، فادى بالأسيرين ، ففجر عليه المشركون وقالوا : إن محمدا يزعم أنه يتبع طاعة الله ، وهو أول من استحل الشهر الحرام ، وقتل صاحبنا في رجب . فقال المسلمون : إنما قتلناه في جمادى وقيل : في أول رجب ، وآخر ليلة من جمادى وغمد المسلمون سيوفهم حين دخل شهر رجب . فأنزل الله يعير أهل مكة : ( يسألونك عن الشهر الحرام قتال فيه قل قتال فيه كبير ) لا يحل ، وما صنعتم أنتم يا معشر المشركين أكبر من القتل في الشهر الحرام ، حين كفرتم بالله ، وصددتم عنه محمدا صلى الله عليه وسلم وأصحابه ، وإخراج أهل المسجد الحرام منه ، حين أخرجوا محمدا صلى الله عليه وسلم أكبر من القتل عند الله 

திருக்குர் ஆன் மக்காவின் காபிர்கள் எதார்த்தமாக நடந்து விட்ட ஒன்றை பெரிது படுத்திய போது நீங்கள் செய்வதெல்லாம் நியாயம் தானா என்ற நோக்கில் திருக்குர் ஆன் கேள்வி எழுப்பியதே தவிர புனித மாதங்களின் அந்தஸ்தை இரத்து செய்யவில்லை.

இதுவே இஸ்லாமிய அறிஞர்களின் நிறைவான தீர்ப்பாகும்.

எனவே புனித மாதங்கள் என்பது இப்போதும் தொடர்கின்றன என்பதே இஸ்லாமிய நிபுணர்களின் கருத்தாகும்.

இந்நான்கு புனித மாதங்களில் மூன்று மாதங்கள் ஹஜ்ஜின் தொடர்ச்சியாக வருபவை.

ஹஜ்ஜுக்கு தயாராவதற்காவும் ஹஜ்ஜை முடித்து திரும்பும் வசதிக்காகவும் அமைக்கப் பட்டவை.  

கஃதா என்றாலே இருப்பு பொருள். யுத்தம் இல்லாமல் ஹஜ்ஜுக்காக காத்திருக்கும் காலம் என்பதால் துல் கஃதா என்று பெயர் சொல்லப் பட்டது.

இடையிலுள்ள ரஜப் மாதம் ஏன் இந்த வரிசையில் சேர்க்கப் பட்டது?

உம்ராவை நிறைவேற்றும் சவுகரியத்திற்காக.

وقد ذكر بعض العلماء أن الحكمة من انفراد رجب عن الأشهر الحرم: تمكن العرب من أداء العمرة في منتصف السنة، وأن الأشهر المتواليات لأجل الحج.

ரஜப் முழர்

நபி (ஸல் ) அவர்கள் ரஜபை குறிப்பிடுகிற போது அதை ரஜப் முழர் என்றார்கள். காரணம்

 فإنما أضافه إلى مضر، ليبين صحة قولهم في رجب أنه الشهر الذي بين جمادى وشعبان، لا كما كانت تظنه ربيعة من أن رجب المحرم هو الشهر الذي بين شعبان وشوال، وهو رمضان اليوم؛ فبين، عليه الصلاة والسلام، أنه رجب مُضر لا رجب ربيعة.

 ரஜப் இடைக்காலத்தில் வருவதால் அதன் அந்தஸ்தை தவர விட்டு விடக் கூடாது என்பதில் அரபுகள் மிக கவனமாக இருந்தார்கள்.

 ரஜபில் எந்த சிறு உரசலும் இருக்காது. அதனால் ரஜப் மாதத்தை  ரஜபுல் அஸம்மு அன்று அழைத்தனர்.

 இந்த நான்கு மாதங்களிலும் யுத்தம் தடை செய்யப் பட்டிருப்பதற்கு ஹஜ் உம்ரா ஆகிய காரணங்கள் சொல்லப் பட்டாலும் இதன் முழுக் காரணம் அல்லாஹ்வே அறிவான் என்பதே அறிஞர்களின் கருத்தாகும்.

 அதே போல இந்தச் சட்டம் உலகம் முழுமைக்குமானது என்பது அறிஞர்களின் தீர்ப்பாகும்

 முஸ்லிம் சமுதாயம் இப்போது யுத்தங்களின் பிடியில் இருக்கிறது.

 எதன் பொருட்டாவது கொஞ்சம் நிம்மதி கிடைக்குமா என்று ஏங்கும் தருணத்தில் இந்த நான்கும் மாத ஓய்வு என்பது எவ்வளவு மகிமை மிக்கது என்பதை புரிந்து கொள்ள முடியும்.

 அல்லாஹ்வின் இந்த தீர்ப்பை – இஸ்லாத்தின் எதிரிகள் திட்டமிட்டு மீறுகிறார்கள்.

 சதாம் ஹுசேன் ஒரு ஹஜ்ஜுப் பெருநாளின் போது தூக்கிலடப்பட்டார்.

 பாலஸ்தீனில் யூதர்களின் எல்லை மீறுதல் இந்த கால கட்டத்தில் அதிகரிக்கிறது,  

 முஸ்லிம்கள் இந்த நிம்மதியை அனுபவிக்க விடக் கூடாது என்று எதிர்கள் கங்கணம் கட்டி நிற்கின்றனர்.

 அல்லாஹ் அந்த எதிர்களின் சதித்திட்டங்களை முறியடித்து மூஸ்லிம் உலகின் பாரம்பரிய நிம்மதியை வெகு சீக்கிரம் மீட்டளிப்பானாக!

 புனித மாதங்கள் என்ற இயற்கையான நடைமுறையிலிருந்து முஸ்லிம் சமுதாயம் குறிப்பாகவும் உலக மக்கள் பொதுவாகவும் அறிந்து கொள்ள வேண்டிய இரண்டு முக்கிய அம்சங்கள்.

 ஒன்று

 எப்போதும் பிறருக்கு இடையூறு அநீதி இழைக்க கூடாது என்றாலும் இந்த மாதங்களில் முடிந்த அதற்கு அதிக முக்கியத்துவம் அளிக்க வேண்டும். இதில் அதிக நன்மை கிடைக்கும் என்று கருதி அதிக நன்மைகளை செய்ய வேண்டும்.

 மனிதர்களின் வழக்கில் இப்படி சில நாட்களை குறிப்பிட்டால் தான் அவர்கள் அதில் கவனம் செலுத்துவார்கள் என்பதற்காகவே அல்லாஹ் இந்த ஏற்பாட்டைச் செய்தான்.

 والظلم والمعاصي محرمة في سائر الشهور والأيام، ولكن خصَّ هذه الأربعة بزيادة التحريم وتأكيده، وتشديدًا

 قال ابن عباس رضي الله عنهما: "يريد: تحفَّظوا على أنفسكم فيها واجتنبوا الخطايا، فإن الحسنات فيها تضاعف والسيئات فيها تضاعف"[الواحدي؛ الوسيط في تفسير القرآن المجيد:2/ 494]،

  وقال قتادة رحمه الله: "إن العمل الصالح والأجر أعظم في الأشهر الحرم، والذنب والظلم فيهن أعظم من الظلم فيما سواهنّ، وإن كان الظلم على كل حال عظيم، ولكن الله يعظم من أمره ما شاء كما يصطفي من خلقه صفايا"[ابن كثير؛ تفسير القرآن العظيم:1/ 148]

 இரண்டாவது.

 இது இன்றைய கால கட்ட்த்தில் அதிகம் சிந்திக்க  வேண்டிது

 மனிதர்கள் அமைதியின் மீதான ஆர்வத்தையும் தேடலையும் விட்டு விடக் கூடாது.

 சண்டையிட்டுக் கொண்டே இருப்பது அல்லது போராடிக் கொண்டே இருப்பது என்பது வாழ்க்கை அல்ல.  அதில் நியாயம் இருந்தாலும். கூட

 தலைவர்களும் மக்களை வழிநட்த்துகிறவர்களும் அதிகம் சிந்திக்க வேண்டிய விசயம் இது.

 போராட்டமே வாழ்க்கை என்று சிலர் புரட்சியாளர்கள் முழங்கியிருக்கிறார்கள் . அவர்கள் மனித சமூகத்திற்கு துன்பத்தை மட்டுமே வழங்கினார்கள்.  

நிம்மதிக்கும் ஓய்வுக்கும் தேவையான காலம் தேவை

இல்லை எனில் பூமியில் மனித வாழ்வு நசிந்து விடும்.

 அரபுகளின் புத்திசாலித்தனத்தை எண்ணிப்பாருங்கள். வாழ்கை முழுவதும் சண்டை கொள்ளை தாக்குதல்களில் ஈடுபடுவதையே தொழிலாக கொண்டிருந்தார்கள்.

 அவர்களுக்கு நிம்மதியின் தேவை புரிந்திருந்த்து. அதனால் புனித மாதங்களை இறுகப் பற்றிக் கொண்டார்கள்.

 தன்னுடைய தந்தையை உறவினரை கொன்றவரை நேரில் கண்டால் கூட எதுவும் செய்ய மாட்டார்கள்.

 நிம்மதியான காலச் சூழலிலும், சமூக அமைப்பிலும் வாழ்கிறவர்கள் அந்த நிம்மதியின் அருளையும் அமைதியின் கவுரவத்தை புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

 அதில் ஒரு சிறு கீறல் விழுவதற்கு கூட சம்மதிக்க கூடாது.

 இந்த உலகின் பேருரளாக வந்த முஹம்மது (ஸல்) அவர்களின் வழிகாட்டுதல்களைப் பாருங்கள்.

 العباس بن عبد المطلب رضي الله عنه قال: قلت: "يا رسول الله علمني شيئًا أسأله الله"، قال: «سل الله العافية» فمكثت أيامًا ثم جئت فقلت: "يا رسول الله، علمني شيئاً أسأله الله"، فقال لي: «يا عباس، يا عم رسول الله، سل الله العافية في الدنيا والآخرة

قال المباركفوري في شرح الترمذي: "في أمره صلى الله عليه وسلم للعباس بالدعاء بالعافية بعد تكرير العباس سؤاله بأن يعلمه شيئًا يسأل الله به، دليل جلي بأن الدعاء بالعافية لا يساويه شيء من الأدعية ولا يقوم مقامه شيء من الكلام الذي يدعى به ذو الجلال والإكرام، والعافية هي دفاع الله عن العبد، فالداعي بها قد سأل ربه دفاعه عن كل ما ينويه، وقد كان رسول الله صلى الله عليه وسلم ينزل عمه العباس منزلة أبيه، ويرى له من الحق ما يرى الولد لوالده، ففي تخصيصه بهذا الدعاء وقصره على مجرد الدعاء بالعافية تحريك لهمم الراغبين على ملازمته، وأن يجعلوه من أعظم ما يتوسلون به إلى ربهم سبحانه وتعالى، ويستدفعون به في كل ما يهمهم

وقال صلى الله عليه وسلم: «سلوا الله العفو والعافية، فإن أحدًا لم يعط بعد اليقين خيرًا من العافية»

போர்க்களத்தில் கூட அமைதிக்காக ஆசைப்பட பெருமானார் அறிவுறுத்தினார்கள்,

ஒரு  யுத்த்திற்காக களத்திற்கு முஸ்லிம்கள் வந்து சேர்ந்த போது எதிரிகள் ஊரைக் காலி செய்து விட்டு மலைகளில் ஒளிந்து கொண்டனர். சண்டை நடை பெறவில்லையே ஷஹீதாக முடியவில்ல்லையே என சஹாபாக்கள் ஏங்கினர். அதை புரிந்து கொண்டு நபி (ஸல்) அவர்கள் இப்படிக் கூறினார்கள்

عَنْ أَبِي إِبْرَاهِيمَ عَبْدِاللهِ بْنِ أَبِي أَوفَى رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا، أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي بعْضِ أَيَّامِهِ الَّتِي لَقِيَ فِيهَا الْعَدُوَّ، انْتَظَرَ حَتَّى إِذَا مَالَتِ الشَّمْسُ قَامَ فِيهِمْ، فَقَالَ: «يَا أيُّهَا النَّاسُ، لَا تَتَمَنَّوا لِقَاءَ الْعَدُوِّ، وَاسْأَلُوا اللهَ الْعَافِيَةَ، فَإِذَا لَقِيتُمُوهُمْ فَاصْبِرُوا، وَاعْلَمُوا أَنَّ الْجَنَّةَ تَحْتَ ظِلَالِ السُّيوفِ»

இந்த உலகில் யுத்த மைதானத்தில் வைத்து இப்படி உபதேசித்த தலைவர் முஹம்மது நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் மட்டுமே யாகும்.

ஹுதைபிய்யா உடன்படிக்கையின் தத்துவம்

 உலக வாழ்வின் எதார்தத்தை புரிந்து கொண்டிருந்த காரணத்தால் தான் முஹம்மது நபி (ஸல்) அவர்கள் ஹுதைபிய்யா வின் போது மக்கா காபிர்களோடு சண்டையிடுவதற்கான காரணமும் வசதிகளும் இருந்த போதும் கூட அமைதியான உடன்படிக்கைக்கு ஒத்துக் கொண்டார்கள்.

 ஒரு பகைச் சூழலில் உம்ரா செய்வதை விட ஒரு நட்பான சூழலில் உம்ரா செய்வது நிம்மதியானதும் நன்மையானதும் அல்லவா ?

 அல்லாஹ் பெருமானாரின் இந்தச் சிந்தனைக்கும் பெரும் வெற்றியை வழங்கினான், ஹுதைபிய்யா உடன்படிக்கை தான் முஸ்லிம்களின் பெரும் வெற்றிகளுக்கு காரணமாக அமைந்த்து.

 

 எனவே முஸ்லிம் உம்மத் நினைவில் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும். எதெற்கெடுத்தாலும் முஷ்டியை உயர்த்திக் கொண்டு அல்லது வரிந்து கட்டிக் கொண்டு சண்டையில் இறங்குவது அல்ல . அமைதிக்காக அதிகம் பாடுபடுவதே . அமைதியை தக்க வைத்துக் கொள்வதற்காக அதிகம் முயற்சி செய்ய வேண்டும் என்பதே இஸ்லாமின் வழிகாட்டுதலாகும்

 போர் ஓய்வுக்காலங்கள் என்பது அமைதி - நிம்மதியின் மரியாதையை மக்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்பதற்கு அல்லாஹ் செய்த ஏற்பாடாகும்.

 அல்லாஹ் தவ்பீக செய்வானாக!

 

Safe side பேணுதலான வாழ்வு

إِنَّ الَّذِينَ هُمْ مِنْ خَشْيَةِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ * وَالَّذِينَ هُمْ بِآيَاتِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ * وَالَّذِينَ هُمْ بِرَبِّهِمْ لَا يُشْرِكُونَ * وَالَّذِينَ يُؤْتُونَ مَا آتَوْا وَقُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلَى رَبِّهِمْ رَاجِعُونَ * أُولَئِكَ يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَهُمْ لَهَا سَابِقُونَ ﴾ [المؤمنون: 57 - 61]

 عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ قَالَ: كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا دَخَلَ رَجَبٌ قَالَ: ( اللَّهُمَّ بَارِكْ لَنَا فِي رَجَبٍ، وَشَعْبَانَ، وَبَلِّغْنَا رَمَضَانَ )

ரமலானை வரவேற்க நாம் தயாராக வேண்டும் என்பதை இந்த துஆ உணர்த்துகிறது.

கடந்த ஆண்டு ரமலானின் இன்பங்கள் எதையும் நாம் அனுபவிக்க முடியாமல் போய்விட்ட்தை எண்ணிப்பார்த்தால் இந்த துஆ நமது அடிமனதிலிருந்து ஒரு வகை அச்சத்தோடு வெளிவரும்.

ரஜப் ஷஃபானை இந்த உணர்வோடு கடந்து செல்வோம்.

அல்லாஹ் ரமலானின் பரிபூரண பாக்கியங்களை வழங்குவான்.

கொரோனோ நோய்த் தொற்று எச்சரிக்கையோடு வாழ நம்மை பழக்கி இருக்கிறது.

இலேசாக காய்ச்சல் அடித்தாலே ஒரு அலார்ட் வருகிறது.

பொதுவெளியில் யாராவது உச் என்று தும்மினால் அருகிலிருப்பவர்கள் மெதுவாக நகர்ந்து விடுகிறார்கள்.

நமது முகங்களுக்கு முகக் கவசம் பழகிப் போய்விட்டது.

கைகளை கழுவுவதும் சானிடைஸர் பய்னபடுத்துவதும் சிறு குழந்தைகளுக்கு கூட பழகிவிட்டது.

கொரோனோ நோய்த்தொற்றுக்கு தடுப்பூசி போட்டுக் கொண்ட ஒரு மருத்துவர் முகக் கவசத்தோடு நோயாளிகளைப் பார்த்தார். ஒருவர் அவரிடம் கேட்டார். நீங்கள் தடுப்பூசி போட்டுக் கொண்டீர்களே பிறகு ஏன் இந்த மாஸ்க் ?

டாக்டர் சொன்னார். இந்திய தயாரிப்பான கோவேக்ஷின் தடுப்பூசி 84 சதவீதம் தான் பாதுகாப்பானது. 16 சதவீதம் அதிலும் ரிஸ்க் இருக்கிறது. அந்த 16 பேரில் நான் ஒருவனாகி விடக் கூடாதல்லவா ? அதற்காகத் தான் மாஸ்க் என்றாறாம்..

நாம் எதற்கும் கொஞ்சம் எச்சரிக்கையாக பேணுதலாக இருப்போம். என்ற இந்த  Safe side மனப்பான்மை புத்திசாலிகளின் அடையாளாமாகும்.

 ஒரு ரமலானை வரவேற்க காத்திருக்க ரஜப் ஷஃபான் மாதங்களில் நாமும் Safe side மனப்பான்மையுடன் இருப்போம். அது ஈமானின் அடையாளமாகும்.

இந்த Safe side என்பதை இஸ்லாமிய வழக்கில் ورع பேணுதல் என்று குறிப்பிடுவார்கள்.

இந்த Safe side  உடலை பாதுகாத்துக் கொள்வது மட்டுமல்ல. உள்ளத்தையும் ஈமானையும் பாதுகாத்துக் கொள்வதற்கானதாகும்.

இஸ்லாமிய வாழ்வு என்பது எல்லா நிலையிலும் இந்த Safe side மனோ நிலையை வலியுறுத்துகிறது. 

لا تقربا هذه الشجرة

وَلَا تَقْرَبُوا الزِّنَا ۖ

وَلَا تَقْرَبُوا الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ ۖ

وَلَا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ 

  عَنِ النُّعْمَانِ بْنِ بَشِيرٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ﷺ يَقُولُ -وأَهْوَى النُّعْمَانُ بِإِصْبَعَيْهِ إِلَى أُذُنَيْهِ: إِنَّ الْحَلَالَ بَيِّنٌ، والْحَرَامَ بَيِّنٌ، وبَيْنَهُمَا مُشْتَبِهَاتٌ لَا يَعْلَمُهُنَّ كَثِيرٌ مِنَ النَّاسِ، فَمَنِ اتَّقَى الشُّبُهَاتِ فَقَدِ اسْتَبْرَأَ لِدِينِهِ، وعِرْضِهِ، ومَنْ وقَعَ فِي الشُّبُهَاتِ وقَعَ فِي الْحَرَامِ، كَالرَّاعِي يَرْعَى حَوْلَ الْحِمَى، يُوشِكُ أَنْ يَقَعَ فِيهِ، أَلَا وإِنَّ لِكُلِّ مَلِكٍ حِمًى، أَلَا وإِنَّ حِمَى اللَّهِ مَحَارِمُهُ، أَلَا وإِنَّ فِي الْجَسَدِ مُضْغَةً إِذَا صَلَحَتْ صَلَحَ الْجَسَدُ كُلُّهُ، وإِذَا فَسَدَتْ فَسَدَ الْجَسَدُ كُلُّهُ، أَلَا وهِيَ الْقَلْبُ. مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ.

 தீனையும் மானத்தையும் பாதுகாத்துக் கொள்ளும் வழி Safe side ல் இருப்பதே !\

 ஹஸனுல் பஸரீ ரஹ் கூறுகிறார்கள்.

உங்களிடம் மூன்று காரியங்கள் இருக்குமெனில் தீன் முழுமையாக கிடைத்து விடும்.

 1.   ஹராமிலிருந்து தடுக்கும் பேணுதல்

அல்லாஹ்வுக்கு பொருத்தமில்லாத எந்தச் செயலையும் செய்து விடக்கூடாது என்ற எச்சரிக்கை இருந்து கொண்டே இருக்குமானால் பாவங்கள் வெளிப்பட வாய்ப்பிருக்காது. குறைந்த பட்சம் பெரும் பாவங்களை தவிர்த்துவிடலாம்.

2.   மடத்தான செயல்களை தடுக்கும் கம்பீரம்

கம்பீரமான மனிதர்கள் பொருத்தமற்ற காரியங்களை செய்ய மாட்டார்கள்.

من قرأ القرآن فقد استدرج النبوة بين جنبيه إلا أنه لا يوحى إليه، لا ينبغي لصاحب القرآن أن يجد مع من وجد، ولا يجهل مع من جهل

குர் ஆனிய ஞானமுள்ளவர்கள் சாதரணமாக கோப்ப்ப் படக் கூடாது. விளக்கமில்லாதவர்களோடு அமரக் கூடாது. அது குர் ஆனிய கம்பீரத்துக்கு இழுக்கு.

3.   பிறரை துன்புறுத்தாத குணம்

என்னால் எந்த மனிதனும் துன்ப்ப் பட்டு விடக்கூடாது என்ற மனோர் நிலை ஒரு மனிதனுக்கு வருமானால் அது எவ்வளவு சிறப்பான வாழ்க்கையாக இருக்கும் ?

சின்னச் சின்ன கோபங்களுக்காக நாம் பிறரை எந்த அளவில் துன்புறுத்தி விடுகிறோம் ?

இது ஈமானிய அழகல்ல.

வாழ்க்கையில் எல்லா கட்ட்த்திலும் பேணுதலை கடை பிடிப்பது -

வணக்க வழிபாடுகளில் கொடுக்கல் வாங்கள்களில் கோபதாபங்களில் – நம்மை முத்தகீ இறையச்சமுள்ளவர் என்ற நிலைக்கு நிச்சயம் உயர்த்தும்

 பாத்திஹா அத்தியாயத்தின் ரகசியம் – இய்யாக நஃபுது இய்யாக நஸ்தஈன். நமது முழுவாழ்வின் செய்திகளையும் கொண்டது.

 يَّاكَ نَعْبُدُ  ُ}  என்ற மனோ நிலை இபாத்த்தில் வரஃ ஆகும்.

وَإِيَّاكَ نَسْتَعِين என்பது படைப்புக்களோடு உள்ள பேணுதலாகும்.

இதுவே அல்லாஹ்வின் அடிமைகளின் குணம்.

பேணுதல் நம்மை சிறந்த அடியாராக்கும்

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم: « يَا أَبَا هُرَيْرَةَ؛ كُنْ وَرِعًا تَكُنْ أَعْبَدَ النَّاسِ، وَكُنْ قَنِعًا تَكُنْ أَشْكَرَ النَّاسِ، وَأَحِبَّ لِلنَّاسِ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِكَ تَكُنْ مُؤْمِنًا، وَأَحَسِنْ جِوَارَ مَنْ جَاوَرَكَ تَكُنْ مُسْلِمًا، وَأَقِلَّ الضَّحِكَ فَإِنَّ كَثْرَةَ الضَّحِكِ تُمِيتُ الْقَلْبَ». أخرجه ابن ماجة في سننه

இபாதத்துக்களை அல்லாஹ்வுக்கு மாத்திரமே செய்ய வேண்டும்.

அவற்றையும் சரியாக பேணுதலாக செய்ய வேண்டும்.

 தொழுகை போன்ற வணக்கங்களை அதன் நேரத்தில் செய்து விடுவது. பரிபூரணமாக ஒளு செய்வது தொழுவது. ஹலாலான காசில் தர்மம் செயவது ஹஜ் செய்வது என்பது போன்ற பேணுதல்கள் இபாதத்தில் பேணுதலாகும்.

காசு பணத்தில் கொடுக்கல் வாங்களில் பேணுதலும் மிக முக்கியமானதாகும்.

பெருமானாரின் பேணுதல்

தனது படுக்கையில் கிடக்கும் பேரீத்தம் பழத்தை தர்ம்ம் செய்தார்கள்.

في الصحيحين عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «إِنِّي لَأَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِي، فَأَجِدُ التَّمْرَةَ سَاقِطَةً عَلَى فِرَاشِي، فَأَرْفَعُهَا لِآكُلَهَا، ثُمَّ أَخْشَى أَنْ تَكُونَ صَدَقَةً، فَأُلْقِيهَا»

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ: أَنَّ الحَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ، أَخَذَ تَمْرَةً مِنْ تَمْرِ الصَّدَقَةِ، فَجَعَلَهَا فِي فِيهِ، فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِالفَارِسِيَّةِ: «كِخْ كِخْ، أَمَا تَعْرِفُ أَنَّا لاَ نَأْكُلُ الصَّدَقَةَ؟»

சஹாபாக்களின் பேணுதல் – தனக்கு வரவேண்டியதை கொண்டு வந்தவர் தப்பான சம்பாத்தியத்திலிருந்து கொண்டு வந்திருக்கிறார் என்பதை அறிந்து வாந்தி எடுத்த அபூபக்கர் ரலி அவர்கள்

عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا، قَالَتْ: «كَانَ لِأَبِي بَكْرٍ غُلاَمٌ يُخْرِجُ لَهُ الخَرَاجَ، وَكَانَ أَبُو بَكْرٍ يَأْكُلُ مِنْ خَرَاجِهِ، فَجَاءَ يَوْمًا بِشَيْءٍ فَأَكَلَ مِنْهُ أَبُو بَكْرٍ، فَقَالَ لَهُ الغُلاَمُ: أَتَدْرِي مَا هَذَا؟ فَقَالَ أَبُو بَكْرٍ: وَمَا هُوَ؟ قَالَ: كُنْتُ تَكَهَّنْتُ لِإِنْسَانٍ فِي الجَاهِلِيَّةِ، وَمَا أُحْسِنُ الكِهَانَةَ، إِلَّا أَنِّي خَدَعْتُهُ، فَلَقِيَنِي فَأَعْطَانِي بِذَلِكَ، فَهَذَا الَّذِي أَكَلْتَ مِنْهُ. فَأَدْخَلَ أَبُو بَكْرٍ يَدَهُ، فَقَاءَ كُلَّ شَيْءٍ فِي بَطْنِهِ

பெருமானார் (ஸல் ) அவர்களில் பேணுதலில் எப்படிப் பட்ட ஒரு சமுதாயத்தை உருவாக்க ஆசைப்பட்டார்கள் தெரியுமா ? தங்கமே என்றாலும் வேண்டாம்

ففي الصحيحين عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ، قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «اشْتَرَى رَجُلٌ مِنْ رَجُلٍ عَقَارًا لَهُ، فَوَجَدَ الرَّجُلُ الَّذِي اشْتَرَى العَقَارَ فِي عَقَارِهِ جَرَّةً فِيهَا ذَهَبٌ، فَقَالَ لَهُ الَّذِي اشْتَرَى العَقَارَ: خُذْ ذَهَبَكَ مِنِّي، إِنَّمَا اشْتَرَيْتُ مِنْكَ الأَرْضَ، وَلَمْ أَبْتَعْ مِنْكَ الذَّهَبَ، وَقَالَ الَّذِي لَهُ الأَرْضُ: إِنَّمَا بِعْتُكَ الأَرْضَ وَمَا فِيهَا، فَتَحَاكَمَا إِلَى رَجُلٍ، فَقَالَ: الَّذِي تَحَاكَمَا إِلَيْهِ: أَلَكُمَا وَلَدٌ؟ قَالَ أَحَدُهُمَا: لِي غُلاَمٌ، وَقَالَ الآخَرُ: لِي جَارِيَةٌ، قَالَ: أَنْكِحُوا الغُلاَمَ الجَارِيَةَ وَأَنْفِقُوا عَلَى أَنْفُسِهِمَا مِنْهُ وَتَصَدَّقَا».

இந்த பண்பாட்டின் வழி வந்த சமுதாயம் எப்படி இருந்த்து.

 இமாம் அபூஹனீபா ரஹ்) பெரிய துணி வியாபாரி. ஒரு மாலை நேரத்தில் தனது கடையை பூட்டினார். வியாபாரம் நேரத்தில் கடையை பூட்டி விட்டு எங்கே போகிறீர்கள் என்று மக்கள் கேட்டனர்.

“மேக மூட்டமாக இருக்கிறது. வாடிக்கையாளர்கள் துணி வாங்கினால் சரியாக பார்த்து வாங்க முடியாது . அதனால் கடையை பூட்டி விட்டேன் என்றார்கள்.

 மற்றொரு சமயம் வேலைக்காரரிடம் விற்பனைக்கு துணிக் கட்டை கொடுத்தனுப்பினார்கள். ஒரு துணியி ஒரு குறை இருக்கிறது அதை சொல்லி விற்கச் சொன்னார்கள். அவர் குறையை சொல்லாமல் விற்று விட்டார். இமாம் அபூஹனீபா ரஹ் அவர் கொண்டு வந்த பணம் முழுவத்தயும் தர்மாம் செய்தார்கள்.

 இதே போல மற்றொரு தடவை இமாம் அபூஹனீபா ரஹ் அவர்களின் கடையிலிருந்த பணியாளர் ஒரு குறையுள்ள ஆடைய குறையை சொல்லிக் காட்ட மறந்து விற்று விட்டார். அப்போது இமாம் கடையில் இல்லை. விபரத்தை அறிந்ததும் வாங்கிச் சென்றவரை பற்றிய அடையாளங்களை கேட்டுக் கொண்டு அவர் கொடுத்த காசையும் எடுத்துக் கொண்டு வேகமாக அந்த மனிதரை தேடிச் சென்றார்கள். ஒருவழியாக ஊர் எல்லையில் அந்த மனிதரை கண்டுபிடித்து என் கடையில் துணி வாங்கினீரா ? அதில் இன்ன குறையிருக்கிறது என்று சுட்டிக் காட்டினார்கள். அதுவரை அந்த மனிதருக்கு அந்த குறை தெரியவில்லை. ஆச்சரியமடைந்த அந்த மனிதர் நான் கொடுத்த காசை திருப்பிக் கொடுங்கள் என்று கேட்டார். இமாம் காசை கொடுத்தார்கள். அவர் அந்தக் காசை பக்கத்திலிருந்த தண்ணீர் தடாகத்தில் தூக்கி எறிந்தார். பிறகு சொன்னார். நான் கொடுத்த காசு போலியானது. உங்களை ஏமாற்ற நினைத்தேன் . நீங்கள் என்னை மாற்றி விட்டீர்கள். கொஞ்சம் பொறுங்கள் வீட்டிலிருந்து வேறு பணம் கொண்டு வந்து தருகிறேன் என்றார்.

 இஸ்லாமிய சந்தைகளில் இப்படியும் ஒரு காட்சி உண்டு;

ஒருவர் ஒரு கழுதையை விற்றுக் கொண்டிருந்தார். வாங்க வந்தவர் கழுதை எப்படி என்று கேட்டார். வியாபாரி சொன்னார் கழுதை எனக்கு பிடித்திருந்தால் நான் விற்பேனா ?

 மற்ற செயல்களில் பேணுதல்

 பேச்சில் பேணுதல்

 مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ ﴾

 ﴿ أَمْ يَحْسَبُونَ أَنَّا لَا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُمْ بَلَى وَرُسُلُنَا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ

قال يونس بن عبيد رحمه الله: (إنك لتعرف ورع الرجل في كلامه).
عن أبي هريرة رضي الله عنه أن النّبيّ صلّى الله عليه وسلّم قال: «من كان يؤمن بالله واليوم الآخر فليقل خيرا أو ليصمت».

وروى البخاري في صحيحه عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «إِنَّ العَبْدَ لَيَتَكَلَّمُ بِالكَلِمَةِ مِنْ رِضْوَانِ اللَّهِ، لاَ يُلْقِي لَهَا بَالًا، يَرْفَعُهُ اللَّهُ بِهَا دَرَجَاتٍ، وَإِنَّ العَبْدَ لَيَتَكَلَّمُ بِالكَلِمَةِ مِنْ سَخَطِ اللَّهِ، لاَ يُلْقِي لَهَا بَالًا، يَهْوِي بِهَا فِي جَهَنَّمَ».

தேவையற்ற விசயங்களிலிருந்து விலகி நிற்குதல்

 عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «مِنْ حُسْنِ إِسْلَامِ المَرْءِ تَرْكُهُ مَا لَا يَعْنِيهِ» أخرجه الترمذي

மக்களின் மானத்தை பறிக்கிற காரியங்களிலிருந்து விலகுதல்

عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ رضي الله عنهما، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «...وَمَنِ اسْتَمَعَ إِلَى حَدِيثِ قَوْمٍ، وَهُمْ لَهُ كَارِهُونَ، أَوْ يَفِرُّونَ مِنْهُ، صُبَّ فِي أُذُنِهِ الآنُكُ يَوْمَ القِيَامَةِ...

காய்ச்சப்பட்ட செம்பு

 وعَنْ ابْنِ عُمَرَ رضي الله عنهما قَالَ: صَعِدَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ المِنْبَرَ فَنَادَى بِصَوْتٍ رَفِيعٍ، فَقَالَ: «يَا مَعْشَرَ مَنْ أَسْلَمَ بِلِسَانِهِ وَلَمْ يُفْضِ الإِيمَانُ إِلَى قَلْبِهِ، لَا تُؤْذُوا المُسْلِمِينَ وَلَا تُعَيِّرُوهُمْ وَلَا تَتَّبِعُوا عَوْرَاتِهِمْ، فَإِنَّهُ مَنْ تَتَبَّعَ عَوْرَةَ أَخِيهِ المُسْلِمِ تَتَبَّعَ اللَّهُ عَوْرَتَهُ، وَمَنْ تَتَبَّعَ اللَّهُ عَوْرَتَهُ يَفْضَحْهُ وَلَوْ فِي جَوْفِ رَحْلِهِ». أخرجه الترمذي،

இது எத்தகைய safe side எண்ணிப்பாருங்கள்!

பேணுதலான வாழ்க்கையின் பலன்கள் இரண்டுز

 அறிவு பெருகும்

واتقوا الله ويعلمكم الله 

நன்மைகளுக்கான கூலி பல மடங்காகும்.

 ويعظم له أجرا

புனிதம் மிக்க ரஜ்ப ஷஃபான் மாதங்களில் ரமலான வரவேற்கும் நிய்யத்தோடு இபாத்த்துகளிலும் மற்ற வாழ்க்கை காரியங்களிலும் பேனுதலை கடைபிடிப்போம்.

 

அல்லாஹ் அதை நமக்கு safe side ஆக ஆக்கிவைப்பான்.

 

 

 

 

 

 

 

பொறாமைத் தீ

يَوْمَ لَا يَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ * إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ ﴾ [الشعراء: 88، 89]

மனித குணங்களில் மிகக் கெட்ட்து பொறாமை.

 பொறாமை என்றால் அடுத்தவர்களுக்கு கிடைத்திருக்கிற நன்மைகள் கிடைக்கக் கூடாது என்று ஆசைப்படுதாகும்.

 அதன் தீமையை நெருப்போடு பெருமானார் (ஸல்) அவர்கள் ஒப்பிட்டார்கள்.

أبي هريرة: إياكم والحسد؛ فإنَّ الحسد يأكل الحسنات كما تأكل النارُ الحطبَ

 தமிழிலும் பொறாமையை தீ யோடு இணைத்துச் சொல்லும் பழக்கம் இருக்கிறது.

தீ எவ்வாறு அஞ்சத் தகுந்த்தோ பொறாமையும் அதே அளவில் அஞ்சத் தகுந்தது.

 வானத்தின் முதல் குற்றம் பொறாமையால் விளைந்தது. இபுலீஸுக்கு ஆதம் அலை அவர்கள் மீது ஏற்பட்ட பொறாமை

 பூமியின் முதல் குற்றமும் பொறாமையால் விளைந்தது. ஆதம் அலை அவர்களின் மகன் காபீலுக்கு சகோதரன் ஹாபீலுக்கு கிடைத்ததன் மீது பொறாமை கொண்டதால் கொலை நிகழ்ந்த்து.

 இன்றளவும் காபீலின் குணத்தோடு பணத்திற்காக பதவிக்காக குடும்ப பெருமை அறிவுத்திறமைக்காக பொறாமை கொள்ளும் காபீலின் வாரிசுகள் அமைதியான உலகிற்கு பெரும் அச்சுறுத்தலாக இருக்கிறார்கள்.

 பொறாமையின் உச்சபட்ச தீமை என்னவெனில் எந்த நன்மையையும் உணரவிடாமலும் அனுபவிக்க விடாமலும் தடுத்து விடும்.

 முஹம்மது நபி (ஸல்) அவர்களுக்கு எதிரான கருத்துக்கள் அத்தனையும் பொறாமையின் வெளிப்பாடே

 அன்றைய அபூஜஹ்ல் களிலிருந்து இன்றையை அபூஜஹ்ல்கள் வரை பொறாமை காரணமாகவே எதிர்க்கிறார்கள் .

 وعن إبن عباس ومجاهد وغيرهما قالوا (حسدوا محمد صلى الله عليه وسلم على النبوة وحسدوا أصحابه على الإيمان به ولا زالت آثار حسدهم تظهر يوما بعد يوم

 மனிதர்களுக்கு எதிரான மிகப் பெரிய ஆயுதம் பொறாமை

அதே மனிதர்கள் தங்களையே அழித்துக் கொள்கிற ஆயுதமும் பொறாமை தான்.

 அதனால் பொறாமை கொள்வதிலிருந்தும் விலகிக் கொள்ள வேண்டும். பொறாமைக்கு ஆளாவதிலிருந்தும் விலகிக் கொள்ளவேண்டும்.

 யார் மீதும் எதற்காகவும் பொறாமை கொள்ளக்கூடாது,

 பொறாமை கொள்பவன் எத்தகைய உயரத்திலிருந்தாலும் கீழ் நோக்கி விழுவான்.

 அஜாஜீல் என்ற பெயரோடு – طاووس الملائكة    என்ற அடை மொழியோடு சொர்க்கத்தில் உலா வந்தவனை இபுலீஸ் – மல்வூன் ஆக ஆக்கியது பொறாமையே!

 ஈமானை அழித்தும் விடும்

 الحسد ينافي الإيمان:- لأن الإيمان يأمر صاحبه بالتسليم لأفعال الله. فلو حسد العالم أو العابد أو الصالح فإن ذلك يدل على ضعف إيمانه؛ ولهذا قال رسول الله صلى الله عليه و سلم: (لا يجتمع في جوف عبد مؤمن غبار في سبيل الله وفيح جهنم ولا يجتمع في جوف عبد الإيمان والحسد).

பொறாமை என்பது அல்லாஹ்வோடு போட்டி போடுவது

நீ அவனுக்கு எப்படிக் கொடுப்பாய என்று கேட்பது போன்றது

 وقال عبدالله ابن مسعود: (لا تعادوا نعم الله. قيل له ومن يعادي نعم الله، قال: الذين يحسدون الناس على ماآتاهم الله من فضله يقول الله تعالى في بعض الكتب: (الحسود عدو نعمتي متسخط لقضائي غير راضٍ بقسمتي.....

அல்லாஹ் யாருக்கு எதை கொடுத்திருந்தாலும் அதற்கு ஒரு காரணம் இருக்கும். நமக்கு எதை தராமலிருந்தாலும் அதில் ஒரு நன்மையும் நியாயமும் இருக்கும். நிச்சயமாக.

பொறாமைக்காரர்களின் பிரார்த்தனை ஏற்கப்படாது.

 روي عنه صلى الله عليه وسلم أنه قال: ( ثلاثة لا يستجيب الله دعائهم، آكل الحرام، ومخبر الغيبة ومن كان في قلبه غلٌ أو حسدٌ للمسلمين

 பொறாமையின் இறுதி முடிவு இழிவுதான்

وقيل: الحاسد لا ينال في المجالس إلا ندامةً ولا ينال عند الملائكة إلا لعنة وبغضاءً ولا ينال في الخلوة إلا جزعاً وغما ولا ينال في الاخرة إلا حزنا واحتراقاً ولا ينال من الله إلا بعدا ومقتًا،،

பொறாமை வரும் வரை தான் நன்மைகள் சாத்தியமாகும்.

وعن ضمرة بن ثعلبة قال : قال رسول الله - صلى الله عليه وسلم - :" لا يزال الناس بخير ما لم يتحاسدوا " . رواه الطبراني ، ورجاله ثقات .

பொறாமை மனிதத் தன்மையை எடுத்து விடும்.

யூசுப் அலை அவர்களின் சகோதரர்கள் நல்லவர்கள் தான். நல்ல விசயத்திற்காக பொறாமை கொண்டார்கள்.

 ليوسف وأخوه أحب الى أبينا منا ونحن عصبة إن أبانا لفي ضلال مبين اقتلوا يوسف أو إطرحوه أرضا يخلوا لكم وجه أبيكم وتكونوا من بعده قوما صالحين

ஆறாத் தீ

பொறாமைக் காரனின் உள்ளம் அமைதியாக இருக்காது. ஒரு பழமொழி உண்டு

الحسد جرح لا يبرح

டென்ஷன் , கவலை. தீய திட்டமிடுதல்களே பொறாமையில் மிஞ்சும்.

பொறாமை எதனால் வருகிறது.

1.   தற்பெருமை

2.   பகை

3.   சமநிலையில் இருப்பது

 பொறாமை குணம் கொள்ளாதிருக்க என்ன வழி /

 1.   அடுத்தவர்களைப் பற்றிய நன்மைகளை கேள்விப்படுகிற போது மாஷா அல்லாஹ் என்று உளமாற சொல்வது.

 அதில் இருக்கிற தத்துவத்தை உணர்ந்து கொள்வது.  

 وَلَوْلَا إِذْ دَخَلْتَ جَنَّتَكَ قُلْتَ مَا شَاء اللَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ إِن تُرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنكَ مَالًا وَوَلَدًا

 ஒரு நண்பர் புதிய வீடு கட்டியிருந்தார். அவர் அப்படி கட்ட முடியும் என்று அவருடைய நண்பர் எதிர்பார்க்காவில்லை. புதிய வீட்டை பார்த்த வுடன் என்ன மாதிரி வீடு கட்டியிருக்காண்டா என்ற எண்ணமும் கூடவே இலேசான பொறாமையுணர்வும் தோன்றும். அங்கே வீட்டில் மாஷா அல்லாஹ் என்ற வாசகத்தை பார்த்து அதை உணரும் போதுதான் அன்று சாப்பிட்ட உணவு ஜீரணிக்கும்.

 2.   அவூது பில்லாஹ்

 அறிஞர்கள் கூறுகிரார்கள் அவூது அதிகம் சொல்வது பொறாமையிலிருந்து பாதுகாக்கும். ஏனெனில் அது சைத்தானை சைத்தானாக்கிய குணம், அது வே சைத்தான் என்றாலும் மிகை இல்லை

 3.   பொறுமை

நமக்கானது நமக்கு வரும்.

 4.   கழாவில் திருப்தி கொள்வது

5.   நட்பு பாராட்டுங்கள்

 இதை பொறாமை கொள்வதை அழிப்பதற்கான மிக முக்கிய நடைமுறையாக அறிஞர்கள் குறிப்பிடுகிறார்கள்

 யார் மீதாது பொறாமை தோன்றுகிறதா அவர் மீது அன்பு கொள்ளுங்கள். நட்பு பாராட்டுங்கள்.

 ஒரு அறிஞரிடன் ஒருவர் எனக்கு அவர் மீது பொறாமை அதிகமாக இருக்கிறது என்றார். அறிஞர் அதை அழிக்க வழி சொன்னார் அவருக்கு அன்பளிப்புக்களை கொடுத்து வா !

 பொறாமை கொண்டவனைப் பற்றி அதிகமாக குறை பேசுவோம். அதை விடுத்து அவரது நல்லியல்புகளை பாராட்டத் தொடங்கினாலும் பொறாமை குறையும்.

 பொறாமைக்குள்ளானவருக்காக பிரார்த்தனை செய்வதும் பொறாமை உணர்வை குறைக்கும்.

 ا رواه النسائي وابن ماجة أن عامر بن ربيعة مر بسهل بن حنيف وهو يغتسل فقال لم أر كاليوم ولا جلد مخبأة، فما لبث أن لبط به فأتي به رسول الله صلى الله عليه وسلم فقيل له: أدرك سهلا صريعا فقال: من تتهمون؟ قالوا عامر بن ربيعة، فقال النبي صلى الله عليه وسلم: (علام يقتل أحدكم أخاه؟ إذا رأى أحدكم من أخيه ما يعجبه فليدع له بالبركة) ثم دعا بماء فأمر عامرا أن يتوضأ فيغسل وجهه ويديه إلى المرفقين وركبتيه وداخله إزاره وأمره أن يصب عليه

பொறாமையிலிருந்து தப்பித்தல்

இதுவும் வாழ்கையில் கவனிக்கப் பட வேண்டிய ஒரு அம்சமாகும். அலட்சியமாக இருக்க கூடாது.

அதற்கான வழிகள்

படோபட்த்தையும் அதிக பந்தாவையும் தவிர்ப்பது. நிஃமத்துக்களை மறைப்பது.

عن معاذ بن جبل قال قال رسول الله صلى الله عليه وسلم "استعينوا على قضاء حوائجكم بالكتمان فإن كل ذي نعمة محسود" رواه الطبراني

 

يَا بَنِيَّ لاَ تَدْخُلُواْ مِن بَابٍ وَاحِدٍ وَادْخُلُواْ مِنْ أَبْوَابٍ مُّتَفَرِّقَةٍ وَمَا أُغْنِي عَنكُم مِّنَ اللّهِ مِن شَيْءٍ إِنِ الْحُكْمُ إِلاَّ لِلّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَعَلَيْهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ ﴾ [يوسف67].

உங்களது வளம் பிறருக்கு தெரிய வேண்டிய அவசியம் இல்லை.

சூரத்துல் பலக்கை அதிகம் ஓதுவது.

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الفَلَقِ * مِن شَرِّ مَا خَلَقَ * وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ * وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي العُقَدِ * وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴾ [الفلق: 1 -

நபி பெருமானார் (ஸல்) அவர்கள் யூதர்களின் பொறாமையிலிருந்ஹ்டு தப்பிக்க அல்லாஹ் கற்றுக் கொடுத்த அத்தியாயம் இது.

 தர்மங்களும் உபகாரங்களும்

மிகச் சிறந்த உத்தி இது

 وَلا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلا السَّيِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ * وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِينَ صَبَرُوا وَمَا يُلَقَّاهَا إِلاَّ ذُو حَظٍّ عَظِيمٍ * وَإِمَّا يَنْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ) ﴾ [فصلت34 - 36]

பொறாமையால் பாதிக்கப் பட்டிருப்பதாக உணர்ந்தால்

 وورد أمره لعثمان بن أبي العاص رضي الله عنه عندما شكى له وجعا يجده في جسده منذ أسلم فقال له صلى الله عليه وسلم: (ضع يدك على الذي يألم من جسدك وقل: (بسم الله ثلاث مرات): (أعوذ بعزة الله وقدرته من شر ما أجد وأحاذر) أخرجه مسلم.

تعويذ الرسول صلى الله عليه وسلم للحسن والحسين بقوله (أعيذ كما بكلمات الله التامة من كل شيطان وهامة ومن كل عين لامة)البخاري.

وقد كان جبريل يرقي النبي صلى الله عليه وسلم فيقول: (باسم الله أرقيك من كل شيء يؤذيك من شر كل نفس أو عين حاسد، الله يشفيك، باسم الله أرقيك). مسلم.

 

பொறாமை கொள்வதிலிருந்தும் பொறாமைக்கு ஆளாவதிலிருந்தும் அதன் விளைவுகளிலிருந்தும் அல்லாஹ் பாதுகாத்தருள்வானாக!