அனுசரனை எனும் பேரியல்பு

وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ 

ரமலான் நன்மைகளை மொத்தமாக செய்து முடித்து விட்ட காலம் அல்ல.

தொடர்ந்து நாம் நல்வழிகளில் நடை போட பயிற்சியளிக்கும் மாதம்.

உடனடியாக நாம் நோன்பை நிறுத்தி விடாமல் ஆறு நாட்கள் நோன்பு நோற்க இஸ்லாம் அறிவுறுத்துகிறது.

قال رسول الله – صلى الله عليه وسلم -: {من صام رمضان ثم أتبعه ستاً من شوال كان كصيام الدهر} [رواه مسلم وغيره].

இமாம் நவவி ரஹ் கூறுகிறார்.

30*10_{=300 -  6*10=60  360 நாள் நோன்பு}

قال الإمام النووي - رحمه الله -: قال العلماء: (وإنما كان كصيام الدهر، لأن الحسنة بعشر أمثالها، فرمضان بعشرة أشهر، والستة بشهرين

 அப்துல்லாஹ் பின் முபாரக் (ரஹ்) அற்புதமாக இன்னொரு விளக்கம் தருகிறார்.

 عن ابن المبارك: (قيل: صيامها من شوال يلتحق بصيام رمضان في الفضل، فيكون له أجر صيام الدهر فرضاً).

ஷவ்வாலின் நோன்பு சுன்னத் என்றாலும் ரமலானிய நோன்புடன் சேர்த்து வைப்பதால் பர்ளை போன்றே நன்மை கிடைக்கும். ஒரு வருடம் முழுக்க பர்ளான நோன்பு நோற்ற நன்மை கிடைக்கும்.

 நோன்பை போலவே ரமலானில் நாம் பழக்கப் படுத்திக் கொண்ட மற்ற பல நன்மையான காரியங்களையும் அடுத்து வரும் நாட்களில் நாம் வழக்கப் படுத்திக் கொள்ள முய்றசிக்க வேண்டும்

 தஹஜ்ஜுத் தொழுகை, திருக்குர் ஆன் ஓதுதல். அன்றாடம் தானதர்மங்கள்

 அருமையானவர்களே! நன்மைகளை செய்வது இன்றைய சூழலில் நமது வாழ்க்கையை அற்புதமானதாக ஆக்கிக் கொள்வதற்கான அரிய வாய்ப்பு. நமது பொழுதுக:ள் நன்மைகளின்றி வெறுமையாக இருப்பதை விட நன்மைகளால் நிரம்பியதாக ஆக்கிக் கொள்வதில் அதிக கவனம் செலுத்த வேண்டியது ஈமானிய இயல்பாகும்.

 இதன் வேல்வ்யூ என்ன என்பதை நாம் மறந்து விடக் கூடாது.

 நமது வாழ்க்கைகை மதிப்புமிக்கதாக ஆக்கிக் கொள்ளும் வழி முடிந்த பொழுதெல்லாம் நன்மைகளை செய்துவிடுவது.

 ஒரு இடத்தில் அமர்நிதிருக்கிறோம்.. பக்கத்திலிருப்பவருக்கு விக்கல் எடுக்கிறது, உடனடியாக நம்மிடமிருக்கிற தண்ணீர் பாட்டிலை எடுத்து நீட்டி விட வேண்டும்.

 நம்மிடம் வசதி இருக்கிறது. ஒரு உறவுக்காரர் அரிதாக கடன் வேண்டும் என்று தேடி வருகிறார். அதிகம் காத்திருக்கச் செய்யாமல் உடனடியாக அவருக்கு கொடுத்துதவ வேண்டும்.

 பயணத்தில் இருக்கிறோம். வெறுமனே நேரம் போய்க் கொண்டிருக்கிறது. ஒரு யாசீன் ஓதினால் என்ன என்று தோன்றுகிறது. உடனடியாக ஓத ஆரம்பித்து விட வேண்டும்.

 நன்மையானக் கான வாய்ப்புகள் அரிதானவை அதை உடனடியாக பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும் ,

 நன்மைக்கான வாய்பு அமைந்தால் நமது முன்னொர்கள் அதற்காக தனியாக நன்றி செலுத்துவார்கள்

 كان بعض السلف إذا وفق لقيام ليلة من الليالي أصبح في نهارها صائماً، ويجعل صيامه شكراً للتوفيق للقيام.

வுஹைப் பின் அல் வர்த் கூறுகிறார்.

தவாப் செய்தால் என்ன நன்மை கிடைக்கும் என்று கேட்காதீர்கள். தவாபு செய்ய வாய்ப்புக் கிடைத்தால் அதற்கு எப்படி நன்றி செலுத்துவது என்று கேளுங்கள்.

 وكان وهيب بن الورد يسأل عن ثواب شيء من الأعمال كالطواف ونحوه، فيقول: لا تسألوا عن ثوابه، ولكن سلوا ما الذي على من وفق لهذا العمل من الشكر، للتوفيق والإعانة عليه.

 நாம் நிய்யத் வைத்தால். அல்லாஹ் அதற்கான வாய்ப்பையும் வழிகளையும் இலேசாக்குவான்.

 அபூஹுதைபா ரலி என்ற நபித்தோழர் ஷஹீதாகவே மவ்த்தாக வேண்டும் என்று நிய்யத்துடன் வாழ்ந்தார். ஹிஜ்ரீ 2 ல் அவர் அப்படி ஒரு நிய்யத் வைத்துக் கொண்டார். அதற்காக எல்லா யுத்தங்களிலும் முந்தியிருப்பார்.. உஹத் யுத்தங்களிலில் தொடங்கி அதற்கடுத்து வந்த  பல யுத்தங்களிலிலும் அவர் வெற்றிகரமாக திரும்பி வந்தார். இறுதியாக யமாமா யுதத்த்தில் சரியாக 10 வருடம் கழித்து அவர் ஷஹீதானார்.

 ஷஹீதாவதற்கு மட்டுமல்ல சிறப்பாக வாழ்வதற்கு நான் உறுதியான நிய்யத் வைத்தால் அல்லாஹ் அதற்குரிய வாய்ப்பை வழங்குவான.

 பிலால் ரலி அவர்கள் ஒவ்வொரு முறை பாங்கு சொன்னதற்காகவும் இரண்டு ரகாஅத் தொழு– அதற்காக பெருமானாருடன் சொர்க்கம் செல்லும் பாக்கியம் பெற்றார்.

 ஒரு அருமையான ஸஹீஹான ஹதீஸ்

فَعَنْ بُرَيْدَةَ قَالَ: أَصْبَحَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَدَعَا بِلَالًا فَقَالَ: "يَا بِلَالُ، بِمَ سَبَقْتَنِي إِلَى الْجَنَّةِ؟ مَا دَخَلْتُ الْجَنَّةَ قَطُّ إِلَّا سَمِعْتُ خَشْخَشَتَكَ أَمَامِي، دَخَلْتُ الْبَارِحَةَ الْجَنَّةَ فَسَمِعْتُ خَشْخَشَتَكَ أَمَامِي، فَأَتَيْتُ عَلَى قَصْرٍ مُرَبَّعٍ مُشَرَّفٍ مِنْ ذَهَبٍ، فَقُلْتُ: لِمَنْ هَذَا الْقَصْرُ؟ فَقَالُوا: لِرَجُلٍ مِنَ الْعَرَبِ، فَقُلْتُ: أَنَا عَرَبِيٌّ، لِمَنْ هَذَا الْقَصْرُ؟ قَالُوا: لِرَجُلٍ مِنْ قُرَيْشٍ، فَقُلْتُ: أَنَا قُرَشِيٌّ، لِمَنْ هَذَا الْقَصْرُ؟ قَالُوا: لِرَجُلٍ مِنْ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ؟ فَقُلْتُ: أَنَا مُحَمَّدٌ، لِمَنْ هَذَا الْقَصْرُ؟ قَالُوا: لِعُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ"، فَقَالَ بِلَالٌ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، مَا أَذَّنْتُ قَطُّ إِلَّا صَلَّيْتُ رَكْعَتَيْنِ، وَمَا أَصَابَنِي حَدَثٌ قَطُّ إِلَّا تَوَضَّأْتُ عِنْدَهَا، وَرَأَيْتُ أَنَّ لِلَّهِ عَلَيَّ رَكْعَتَيْنِ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: "بِهِمَا"؛ [أخرجه الترمذي

புனிதம் மிக்க ரமலானில் நாம் கடைபிடித்த ஒரு அற்புதமான இயல்பு.

எல்லோரிடமும் அனுசரனையோடு நடந்து கொண்ட்து.

அனுசரனை என்றால் மற்றவர்களை நாமாக கருதிக் கொள்வது.

 المواساة: أن ينزل الإنسان غيره منزلة نفسه في كل شيء.

கஞ்சி காய்ச்சி வழங்கினோம். அதற்காக உதவினோம். பள்ளிவாசல்களில் நோன்பு திறக்க கொடுத்தோம். சஹர் உணவு பலரும் இலவசமாக கொடுத்தார்கள். புத்தாடைகள் வழங்கினோம். ஜகாத் தர்மங்களை செய்தோம். பெருநாளன்று பித்ரு சதகா வழங்கினோம். அக்கம் பக்கத்திலிருப்பவர்களை உறவுக்கார்ர்களை அழைத்து நோன்பு திறக்கவும் சஹர் உணவு கொடுக்கவும் செய்தோம். மற்றவர்களின் தேவைகளை நமது தேவையாக கருதிக் கொண்டது தான் இதற்கு காரணம்.

 ரமலான் மாத்த்திற்கு நபி (ஸல்) அவர்கள் شهر المواساة என்று பெயரிட்டார்கள்

வயிற்றில் பசி இருக்கிற போது அக்கம் பக்கத்திலிருப்பவர்களிடம் அனுசரசனையாக நடந்து கொள்ளத் தோன்றுவது இயல்பு.

 கொரொனோ காலத்தில் சென்னையில் ஒரு பெண்மணிக்கு ஒரு உணவுப் பொட்டலம் கொடுக்கப் பட்ட போது அப்பெண்மணி எனக்கு கிடைத்து விட்டது இன்னொருவருக்கு கொடுங்கள் என்றாராம்.

 இந்த அனுசரனையான போக்கு ரமலானுக்குப் பிறகும் தொடர வேண்டும். அப்படி தொடர்ந்தால் ரமலானை அல்லாஹ் நமக்கு பாக்கியமானதா ஆக்கி விட்டான் என்று பொருள் அமையும்.

 குறிப்பாக முஸ்லிம் பெருமக்கள் தமது அண்டை வீட்டார். மஹல்லா வாசிகள் ஊர்மக்கள் வியாபாரத் தொடர்புகள் சமூக உறவுகள் அனைத்திலும் இந்த அனுசரனையை தொடர்ச்சியாக்கிக் கொண்டால் அது சிறப்பானதாகும்

 வாய்ப்புக் கிடைக்கும் போதெல்லாம் உறவுகளை/  நண்பர்களை / அழைத்து உணவு கொடுப்பது.

 உறவுக்காரர்களில் உள்ள ஏழைகளுக்கு மாதாந்திர உதவிகள் செய்வது.

 என்பது போன்ற காரியங்களில் மட்டுமல்ல நான் அனுசரனையானவன் என்று மனதில் நம்மை பற்றி ஒரு உறுதி எடுத்துக் கொண்டால்

அதிலிருந்து பல்வேறு நன்மைகள் கிளர்ந்து வரும்.

ஒரு நற்காரியத்திற்கு நம்மால் இயன்ற அளவில் ஒத்துழைப்பதில் தொடங்கி.

சகோதரர்கள் நண்பர்களுக்கிடையில் விட்டுக் கொடுப்பதில் தொடர்ந்து

பேருந்திலோ இரயிலிலே நமக்கு பக்கத்தில் அமர்ந்திருப்பவர்களுடன் அனுசரித்து போவது என்பது வரை பல காரியங்கள் இதில் தெளிவாகும்.

முஸ்லிம் மஹல்லாக்கள் ஒன்று மற்றொண்டோடு தொடர்பு கொண்டு நன்மைகளை பகிர்ந்து கொள்வதும் இந்த வகையிலானதாகும்.

روى الشيخان عن أبي موسى الأشعري رضي الله عنه، عن النبي صلى الله عليه وسلم قال: ((المؤمن للمؤمن كالبنيان يشد بعضه بعضًا)) وشبك بين أصابعه؛ (البخاري

عن النعمان بن بشيرٍ قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: ((مَثل المؤمنين في توادهم وتراحمهم وتعاطفهم مَثل الجسد، إذا اشتكى منه عضو تداعى له سائر الجسد بالسهر والحمى))؛ (البخاري

அனுசரித்து போகுதல் என்ற இயல்பு வந்து விட்டால் பெரும் சிரமங்கள் இலேசாகிவிடும்.

روى مسلم عن جابر بن عبدالله رضي الله عنهما، قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: ((طعام الواحد يكفي الاثنين، وطعام الاثنين يكفي الأربعة، وطعام الأربعة يكفي الثمانية))؛ (مسلم

ரமலானுகுப் பின்னும் நான் முஃமின்களாக தொடர்கிறோம் என்று உறுதி ஏற்றுக் கொள்வோம். நன்மைகளை தொடர்வோம்.

அதில் ஒரு அம்சமாக அனுசரனை உணர்வோடு வாழ்வோம் என்று உறுதியேற்றுக் கொள்வோம்.

அனுசரனையை பற்றிய நிறைவாக ஒரு வார்த்தை, அதுவே மதீனாவாசிகளின் குணமாகும்.

பெருமானாருக்கும் இஸ்லாமிற்கும் அவர்கள் எப்படி அனுசரனையாக நடந்து கொண்டார்கள் ?

ஆதரித்தார்கள். அரவணைத்தார்கள் போர் புரிந்தார்கள். தியாகம் செய்தார்கள். தமக்கு கிடைத்த நன்மைகளை பிறருக்கு வாரி வழங்கினார்கள். தமக்காக அனுசரனையானவர்கள் அன்சாரிகள் என்ற பெயரை மட்டும் வைத்துக் கொண்டார்கள்.

அல்லாஹ் தவ்பீக் செய்வானாக!